Het valt op dat onze morele standaarden steeds hoger worden, waardoor meer sectoren in de ban raken voor beleggers.

Milieu domineert de maatschappelijke discussies. In toenemende mate vindt dat zijn weerslag in beleggingsbeslissingen. Mijnindustrie en kernenergie waren al discutabel, maar inmiddels naderen ook Shell en consorten de gevarenzone. Zo kondigde het Noorse staatsfonds onlangs aan niet meer te beleggen in ondernemingen die zich puur richten op het vinden van nieuwe olie- en gasvelden. Milieukwesties zullen de agenda blijven domineren en het lijkt een kwestie van tijd dat ook de automobielindustrie en chemie de taboegrens naderen.

Behalve groen, behoren ondernemingen zich ook netjes te gedragen. Zich aan de wet houden bijvoorbeeld. Facebook staat onder druk door privacyschandalen. Banken die wegkijken bij witwaspraktijken dreigen niet alleen boetes te krijgen, maar ook op de zwarte lijst bij beleggers te komen. Net als ondernemingen die middels omkoping bestellingen binnenharken of kledingfabrikanten die productie uitbesteden aan kinderslaven in Azië. Ook lichtere vormen van wangedrag zijn risicovol, zoals farmaceuten die krankzinnige prijzen eisen voor medicijnen of verzekeraars die klanten woekerpolissen aansmeerden.

Voor zover Airbus en Boeing al niet worden geweerd door milieuoverwegingen, kan hun dominante rol in de wapenindustrie ervoor zorgen. In de categorie moord en doodslag mag de tabaksindustrie natuurlijk niet ontbreken. Deze logica consequent doortrekkend, worden zelfs Unilever en Heineken “uninvestable”. Ongezonde consumptie veroorzaakt wereldwijd de meeste doden. Magnums stimuleren obesitas en Knorr-soepen jagen de bloeddruk omhoog. Alcohol maakt meer kapot dan je lief is, wellicht ook voor beleggers.

Het blijft natuurlijk een arbitraire zaak. Op heel veel ondernemingen valt wel iets aan te merken. Een contraire – of gewetenloze – belegger ziet echter kansen bij verketterde ondernemingen. Zij zullen geen koersrendement maken, maar een fors dividendrendement kan dat compenseren.

Het is een zonde om in deze ondernemingen te beleggen, maar ook zonde van het misgelopen rendement.

Dit is een column van Errol Keyner, adjunct-directeur van de VEB